Μα εγώ ξέρω ένα παγκάκι, γνωρίζω τον περιπτερά, πίνω τη μπύρα απ’ το κουτάκι, και είμαι από τα καλά παιδιά.
Ταξικό – Χατζηφραγκέτα
Ο Αντρέας ήταν παλιός τεχνίτης πλεκτικών μηχανών στην Πειραϊκή Πατραϊκή. Μετά το κλείσιμο της εταιρείας και τις μαζικές απολύσεις βρέθηκε άνεργος με τρία παιδιά. Με τα πολλά κατάφερε και νοίκιασε το περίπτερο απέναντι από το μαγέρικο του Νικολάρα. Πάνω από το μαγέρικο ορθωνόταν το ξενοδοχείο Ολύμπικ. Σε εκείνο το ξενοδοχείο κατέλυαν τα «κορίτσα». Έτσι τις έλεγε. Τα «κορίτσα» ήταν ανατολικοευρωπαίες που τις έφερναν μπουλούκια-μπουλούκια για να επανδρώσουν τα κωλάδικα της περιοχής. Έμεναν μια εβδομάδα και μετά εξαφανιζόντουσαν για να τις αντικαταστήσει νέο αίμα.
Από ’κεινο λοιπόν το περίπτερο, που ήταν και το κοντινότερο στο σπίτι μου, ξεκινούσα σχεδόν κάθε απόγευμα τις εξόδους μου. Στάση για τσιγάρα, γέμισμα αναπτήρα, ματιές στα πρωτοσέλιδα και ακρόαση των ιστοριών του Αντρέα, που πάντα κάτι είχε να σου πει. Βγαίνανε και τα «κορίτσα» στολισμένα, στα μπαλκονάκια του χοτέλ και περίμεναν μέχρι να έρθουν να τις παραλάβουν κάτι μισθωμένα ταξί που έκαναν τις διανομές.
Η πόρτα του περιπτέρου ήταν προς το δρόμο περασιά με το κράσπεδο. Την άνοιγε και στεκόταν μισός μέσα, μισός έξω, για να εξυπηρετεί και την πελατεία από την μπροστινή θυρίδα που κοιτούσε στο πεζοδρόμιο. Είχε και κανα-δυο τελάρα στο δρόμο για να μην παρκάρουν και του κλείνουν την πόρτα τα οποία γινόντουσαν πρώτης τάξεως στασίδια για λακριντί και οφθαλμόλουτρο προς το Ολύμπικ.
«Τις βλέπεις; Αυτές αραιώνουνε υφαδιές από τόπια ολόκληρα» μου λέει μια μέρα ο Αντρέας. Είδε πως δεν το κατάλαβα και μου εξήγησε τι εννοούσε:
Το ’68 όταν ήταν τεχνίτης στην Πειραϊκή, έσκασε το σκάνδαλο της κατάχρησης του ταμείου της εταιρείας από τον οικονομικό διευθυντή της. Οι εφημερίδες οργίαζαν ότι ο περί ού ο λόγος έβαλε χοντρό χέρι στο ταμείο και τα ΄φαγε με την πιο μεγάλη φίρμα της εποχής. Με την Ζωζώ. Μια είναι η Ζωζώ. Όταν λοιπόν το σκάνδαλο ξέσπασε η εταιρεία προσπάθησε να καλύψει την χασούρα με κάθε τρόπο. Έτσι λοιπόν μια μέρα, τους μαζεύει ο εργοδηγός και τους λέει:
«Λοιπόν όσοι δουλεύετε στις μηχανές του τεντόπανου, εκείνου του καλού, να πάτε να τις ρυθμίσετε και να μειώσετε τις υφαδιές κατά μια. Από σήμερα και πέρα, δεκάξι υφαδιές στον πόντο!»
Σας προτείνω να διαβάσετε και το: Με μια ανθοδέσμη αγκινάρες
Φωτογραφία: Spiros Vathis