Η πόρτα από το μικρό καμαράκι που βρισκόταν το εκτυπωτικό μηχάνημα που τυπώναμε τις φωτογραφίες άνοιξε απότομα. Γύρισα, ήμουν μονάχος και τακτοποιούσα τα καρούλια του χαρτιού ανάμεσα σε μυρωδιές από τα χημικά. Στεκόταν στο κατώφλι, ψηλός, αναποφάσιστος και στεναχωρημένος. Δεν τον ήξερα. Μπήκε. -Εσύ είσαι αυτός που τυπώνει τις φωτογραφίες που πουλάτε στο μαγαζί; Το […]
Ο «εκτυπωτής». Διάβασέ Το Όλο (είναι Άλλο) »
Έτρωγε κοκκινιστό με πατατούλες τηγανητές και προσπαθούσε να βουτήξει μια σπασμένη φρυγανιά στην σάλτσα. Παρόλο αυτά χαμογελούσε. Λίγο νωρίτερα την είχε ρωτήσει εάν σήμερα είχε αγοράσει ψωμί. Το είχε ξεχάσει. «Τι έχεις πάθει τελευταία και όλο ξεχνάς πράγματα» τόλμησε να πει. «Με έχεις ξεμυαλίσει!» του λέει! Πήρε μια φρυγανιά ακόμα. Photo credit: Vivi Kotoula
Τον είχε ξεμυαλίσει! Διάβασέ Το Όλο (είναι Άλλο) »
Νοέμβριος του ’95. Κάλυμνος. Έξι ώρα, χαράματα, πέρασα την πόρτα του ξενοδοχείου ζωσμένος με τα πράγματα, που κουβαλούν συνήθως οι εμπορικοί αντιπρόσωποι στα ταξίδια τους και κατευθύνθηκα πεζός για την άλλη άκρη του λιμανιού. Έφτασα έξω από το μικρό φέρυ και με ένα βλέμμα ο ναύτης μου έκανε νόημα. «Ανέβα». Άφησα την βαλίτσα και ένα
Όσο αναβοσβήνουν τα φέξια Διάβασέ Το Όλο (είναι Άλλο) »