Δευτεροετής θα ‘μουνα. Τελείωσε το μάθημα μεσημέρι. Μου είχε ξεμείνει ένα αυτοκίνητο μιανής, που το είχε αφήσει να της το πάω στην Αθήνα, θεία μιας φίλης του κολλητού μου, σαρανταπεντάρα, ωραία γυναίκα.
Το ‘χα το αμάξι λοιπόν και το ‘παιζα εποχούμενος σαν σκεπάρνι γύφτικο. Βλέπεις στην σχολή οι περισσότεροι είχαν αυτοκίνητο, γόνοι μηχανικών γαρ, εμείς, κάτι λίγοι, παιδιά οικοδόμων και υπαλλήλων μας έτρωγε το αστικό και το ” προχωράτε στο βάθος έχει χώρο”.
Σχολάμε λοιπόν και στο πάρκινγ με πλησιάζει, συμφοιτήτρια “ανωτέρας κλάσεως, τάξεως και προδιαγραφών” σκύβει στο παράθυρο και μου λέει: “Μπορείς να με κατεβάσεις μέχρι την Ακτή Δημαίων που ‘χω αφήσει το αμάξι μου στο συνεργείο;”
Μπήκε, κάθισε, κατέβασε τζάμι, και ξεκινήσαμε. Λίγους μήνες πιο πριν, Χριστούγεννα, την είχα δει στην Αθήνα να ανεβαίνει την Ευριπίδου, κρατώντας τσάντες με ψώνια. Εγώ καθισμένος μπροστά στο μπακάλικο του Μπενέτου, είχα απλώσει κάλτσες μαύρες αντρικές, αγορασμένες με το κιλό, από τα υπόγεια στην Βύσσης, και πουλούσα “τρία ζευγάρια στο χιλιάρικο”. Ωραίες εποχές. Το πρωί, όσο κρατούσαν οι γιορτές, παράνομοι μικροπωλητές και το βράδυ κάναμε τα μισά μπακάρντια και τα υπόλοιπα καβάντζα να πληρώσουμε κανά καθυστερημένο νοίκι στην φοιτητούπολη. Κοντοζύγωσε, με είχε δει από μακριά, πέρασε από μπροστά, έσκυψε το κεφάλι έκανε πως δεν με είδε και χάθηκε μέσα στον κόσμο.
Με το που πέρασα την γέφυρα στον Χάραδρο, πιάνω την κασέτα την κίτρινη, κατεβάζω και το δικό μου παράθυρο, πατάω το play και την πήγα μέχρι το συνεργείο ώσπου να τελειώσει η μια πλευρά της κασέτας. «Μαραίνομαι ο καημένος» και «Ραστ» κολλητά, στο ρεπετισιόν. Κάπου προσπάθησε να ανεβάσει το δικό της παράθυρο, αλλά το κακόμοιρο το δανεικό φιατάκι της “θείας” συνωμότησε κι αυτό και στην δεύτερη στροφή το χερούλι κόλλησε. Πήγαμε Ρίο-Λιμάνι δια μέσου Μαιζώνος, αμίλητοι, με ανοικτά παράθυρα και μουσικές πανηγυρίσιες.
Μέχρι που τελείωσε η σχολή ζήτημα να ξαναμιλήσαμε τρεις φορές μα δεν πειράζει. Από ανθρώπους που δεν χαιρετούν, που δεν χαίρονται δηλαδή, τι καλό να περιμένεις;
Photo: Michelle Brea via Foter.com / CC BY-NC-SA